ลองดีที่บ้านร้าง
คืนวันหนึ่งที่ชายป่าชานเมืองที่เงียบสงัดไร้ซึ่งเสียงของสิ่งมีชีวิตใดๆ มีเพียงร่องรอยทางเดินเท้าที่รกร้างไปด้วยหญ้าทึบบ่งบอกว่าไร้ผู้คนสัญจรมา เป็นเวลานาน "พรึบๆๆๆๆ " ทันใดนั้นเองมีแสงจากไฟฉายส่องเล็ดลอดเข้ามาทำให้ห้วงเวลาแห่งความเงียบเหงา วังเวงคลายลงไป " เฮ้ย...ยัยนุ้ยยัยหมวย มึงอย่าเบียกูดิวะ " อ้อมเอ่ยบอกเพื่อนที่ดันมาข้างหลัง ทั้งสองคนเดินเกาะเสื้อกันไว้แน่น เป้าหมายของทั้งสามสาวคงมาที่บ้านร้างไกลคนนั่นเอง คงไม่พ้นการลองดีที่จะมาดูวิญญาณเหมือนวัยรุ่นสมัยใหม่ที่ฮิตตามรายการทีวี ทั่วๆไปที่คิดเองเออเองแบบไม่ให้เกรียติผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว คราวนี้ก็เหมือนกันบ้านร้างแห่งนี้เป็นบ้านที่เสือชุม กันเสือก้าน สองพี่น้องโดนตำรวจวิสามัญไปเมื่อกว่ายี่สิบปีก่อนแต่ชื่อเสียงของพวกมันก็ ยังคงดังมากจนไม่กล้ามีใครเข้ามาย่างกลายบริเวณนี้หากใครขืนเข้ามาเป็นต้อง โดนดีกันทุกคนในคราวนี้ก็เช่นกัน สามสาวเดินเข้ามาจากปากทางเข้ากว่าแปดร้อยเมตร ทั้งสามสาวมาในชุดสายเดี่ยวกางเกงขาสั้นรัดโคนขาแทบจะรัดโคกนูนปลิ้น มีแต่หมวยที่ใส่กระโปรงสั้นมากับเพื่อนๆ เมื่อมาถึงหน้าบ้านร้างมีประตูเหล็กเป็นรั้วกั้นอยู่ อ้อมค่อยๆเอื้อมมือผลักประตูดันออกไป "แอ๊ด........ๆๆๆ ครึก..."
